Η εξέλιξη του τιμονιού, a la Mercedes-Benz
Ξεκινώντας ως απλός χειριστής στην πρώτη άμαξα χωρίς άλογα, μέχρι το κέντρο διοίκησης 4 τροχών που θα τεθεί σύντομα στην παραγωγή, θίγουμε τα ορόσημα ενός απαραίτητου μέρους ενός αυτοκινήτου Mercedes-Benz: το τιμόνι
Η Mercedes-Benz έχει ταράξει τον κόσμο με αποσπάσματα της νέας E-Class και ανάμεσα στις διάφορες σύγχρονες πινελιές που έχει κάνει η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, ξεχωρίζει μια πρωτοποριακή τεχνολογία: το χωρητικό τιμόνι. Η Mercedes-Benz λέει ότι το τιμόνι της νέας E-Class θα περιέχει ένα στρώμα αισθητήρα δύο ζωνών για να ανιχνεύει τα χέρια του οδηγού που πιάνουν το τιμόνι (το οποίο διαφέρει από την προηγούμενη τεχνολογία, η οποία εξαρτιόταν από την κίνηση του ίδιου του τροχού) και επίσης περιλαμβάνει κουμπιά ευαίσθητα στην αφή στις ακτίνες, σχεδιασμένα επίσης να λειτουργούν με ψηφιακά σήματα.
Ωστόσο, το πρώτο βήμα προς το σύγχρονο τιμόνι της Mercedes-Benz έγινε πριν από 120 χρόνια από την τότε Daimler Motoren Gesellschaft (Daimler Motors Corporation), όταν η μάρκα άλλαξε από μια απλή μανιβέλα ή ράβδο τιμονιού σε πολύ πιο λειτουργικό, διαισθητικό, τιμόνι. Αυτό ήταν το παροιμιώδες πρώτο βήμα που οδήγησε στην ανάπτυξη του σημερινού κέντρου διοίκησης υψηλής τεχνολογίας, δίνοντας τη δυνατότητα σε αμέτρητους οδηγούς όχι μόνο να οδηγούν τα οχήματά τους με ακρίβεια και άνεση, αλλά και να χειρίζονται πολλά συστήματα άνεσης και υποβοήθησης.
Όσον αφορά το τιμόνι, οι προγραμματιστές και οι σχεδιαστές συνεργάζονται χέρι-χέρι – και εστιάζουν στην τελειοποίηση κάθε λεπτομέρειας. Για παράδειγμα, κάθε χιλιοστό μιας πλακέτας κυκλώματος καθορίζει πόσο κομψά μπορεί να σχεδιαστεί η επιφάνεια, κάτι που συμβάλλει πολύ στην τελειοποίηση των απτικών ή των σχολίων των χρηστών.
«Ο σχεδιασμός του τιμονιού είναι ένας κόσμος από μόνος του και μια πολύ ιδιαίτερη πρόκληση που συχνά υποτιμάται», λέει ο Hans-Peter Wunderlich, δημιουργικός διευθυντής εσωτερικού σχεδιασμού της Mercedes-Benz, ο οποίος σχεδιάζει τιμόνια για περίπου 20 χρόνια.
«Εκτός από το κάθισμα, το τιμόνι είναι το μόνο εξάρτημα του οχήματος με το οποίο έχουμε έντονη σωματική επαφή. Τα άκρα των δακτύλων αισθάνονται μικρά πράγματα που συνήθως δεν παρατηρούμε. Αν μια ανομοιομορφία είναι ενοχλητική ή το τιμόνι δεν χωράει καλά στα χέρια μας, δεν μας αρέσει. Αυτή η απτική αίσθηση στέλνεται στον εγκέφαλο ως ανατροφοδότηση και καθορίζει αν μας αρέσει ή όχι το αυτοκίνητο».
Τώρα λοιπόν που γνωρίζουμε τη σημασία του τιμονιού , χωρίς άλλη καθυστέρηση, ας βουτήξουμε στην ιστορία του, ξεκινώντας από…
Απουσία τιμονιού!
Ναί! Το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο, το Carl Benz’ 1886 Patent Motorwagen (μηχανοκίνητο αυτοκίνητο), κατασκευάστηκε με την αισθητική μιας άμαξης χωρίς άλογα, ακριβώς όπως το Stahlradwagen (ατσάλινο αυτοκίνητο) που σχεδίασαν οι Gottlieb Daimler και Wilhelm Maybach το 1889, που δεν σήμαινε τίποτα από αυτά είχαν τιμόνι. Είχαν, ωστόσο, έναν απλό μοχλό διεύθυνσης ή μανιβέλα διεύθυνσης που μιμούνταν τη λειτουργία του στρόφαλου που χρησιμοποιούσαν οι οδηγοί άμαξας, τραβώντας το δεξί ή το αριστερό ηνίο για να κατευθύνει τα άλογα προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
1894 Panhard Levassor, με το πρώτο τιμόνι Mercedes-Benz
Το τιμόνι κάνει το ντεμπούτο του στον πρώτο αγώνα αυτοκινήτων στον κόσμο
Ο Γάλλος μηχανικός Alfred Vacheron θεωρείται ευρέως ο εφευρέτης του τιμονιού. Για τον πρώτο αγώνα αυτοκινήτου στον κόσμο – τον αγώνα Παρίσι προς Ρουέν περίπου 200 χιλιομέτρων τον Ιούλιο του 1894 – τοποθέτησε ένα τιμόνι αντί του συνηθισμένου μοχλού τιμονιού στο αυτοκίνητό του Panhard & Levassor, το οποίο κινούνταν με κινητήρα Daimler. Πέτυχε τον στόχο του – καλύτερο έλεγχο – καθώς η κίνηση του τιμονιού των μπροστινών τροχών μπορούσε να κατανεμηθεί πιο ομοιόμορφα και με ακρίβεια σε πολλές στροφές της κολόνας του τιμονιού από μια ουδέτερη κεντρική θέση μέχρι να σταματήσει ή να «κλειδώσει», επιτρέποντας έτσι και υψηλότερες ταχύτητες οδήγησης. Πλέον, αν και ο Γάλλος βρέθηκε μόλις στην 11η θέση, το τιμόνι επικράτησε.
1900 Daimler Phoenix αγωνιστικό αυτοκίνητο, το πρώτο Daimler με τιμόνι
Η Mercedes 35 PS και το Simplex
Στις 2 Απριλίου 1900, η Daimler-Motoren-Gesellschaft αποφάσισε να ονομάσει τα αυτοκίνητά της Mercedes, από το όνομα της κόρης του Emil Jellinek. Ο Αυστριακός επιχειρηματίας, ο οποίος ζούσε στη Νίκαια, και οι δύο εμπορεύονταν οχήματα Daimler καθώς και τα κατέγραψε σε αγωνιστικές εκδηλώσεις.
Το πρώτο όχημα με αυτό το μελωδικό ισπανικό όνομα – η Mercedes 35 PS – προκάλεσε αίσθηση στην εβδομάδα αγώνων της Νίκαιας ήδη από τον Μάρτιο του 1901. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του αυτοκινήτου ήταν ότι όχι μόνο είχε τιμόνι, αλλά σε αυτή την περίπτωση Η κολόνα του τιμονιού είχε κλίση, γεγονός που διευκόλυνε πολύ τον χειρισμό. Ωστόσο, κάθε κίνηση του τιμονιού απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια.
Στο Mercedes Simplex (στα λατινικά σημαίνει «απλό») που παρουσιάστηκε το 1902, υπήρχαν πρόσθετοι μοχλοί στο τιμόνι που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για τη ρύθμιση βασικών λειτουργιών του κινητήρα, όπως ο χρονισμός ανάφλεξης και το μείγμα αέρα/καυσίμου.
Δεκαετία 1920: Το δαχτυλίδι της κόρνας κάνει την εμφάνισή του
Δεκαετία 1920-40: ένα μεγάλο τιμόνι με δακτύλιο κόρνας
Ενώ οι μοχλοί για τη χειροκίνητη ρύθμιση του μείγματος καυσίμου και της ανάφλεξης έγιναν σταδιακά περιττοί χάρη στις βελτιώσεις στην τεχνολογία του αυτοκινήτου, μια πρόσθετη λειτουργία από τις πρώτες μέρες του αυτοκινήτου παραμένει μέχρι σήμερα: η κόρνα. Η απλούστερη μορφή επικοινωνίας αυτοκινήτου με αυτοκίνητο/πεζό ξεκίνησε με μια κόρνα λάμπας τοποθετημένη στο χείλος του τιμονιού, ακολουθούμενη από το κουμπί κόρνας klaxon, που αποτελείται από ένα διάφραγμα από χάλυβα ελατηρίου με ένα πριτσίνι τοποθετημένο στην πλήμνη του τιμονιού. Ο δακτύλιος κόρνας στις ακτίνες του τιμονιού έκανε το ντεμπούτο του τη δεκαετία του 1920 και ήταν στάνταρ μέχρι τη δεκαετία του 1970, και γινόταν όλο και πιο περίπλοκος.
1949: Ο δακτύλιος της κόρνας
Το 1949, ο δακτύλιος της κόρνας ανέλαβε επίσης τη λειτουργία ενεργοποίησης των φλας ή των φλας, ένα κοινό χαρακτηριστικό στα αυτοκίνητα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Για να υποδείξει μια στροφή, ο δακτύλιος απλώς στρίβονταν προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Στη συνέχεια, ένας βραχίονας ένδειξης μήκους περίπου 200 mm αιωρήθηκε προς τα πλάγια έξω από το σώμα, υποδεικνύοντας την κατεύθυνση του ταξιδιού. Αυτοί οι δείκτες κατεύθυνσης, που μπορεί να φαίνονται περίεργοι από τη σημερινή οπτική γωνία, αντικαταστάθηκαν σύντομα από πορτοκαλί/κίτρινα φώτα που αναβοσβήνουν, τα οποία ενεργοποιήθηκαν περιστρέφοντας τον δακτύλιο μέσω μιας κεντρικής μονάδας ελέγχου.
Σημείωση – Αναρωτηθήκατε ποτέ από πού προέρχεται ο ήχος κλικ που προκαλείται από τις ενδείξεις; Το κύκλωμα που χρησιμοποιούσαν τα πρώιμα οχήματα για να στείλουν ρεύμα στα φώτα περιλάμβανε ένα διμεταλλικό ελατήριο το οποίο θερμαινόταν μόλις ενεργοποιούσατε το φλας.
Δεδομένου ότι τα δύο μέταλλα που αποτελούν το ελατήριο είχαν διαφορετικούς θερμικούς συντελεστές, η μεταλλική λωρίδα θα ήθελε να λυγίσει και να παραμορφωθεί από το αρχικό της σχήμα. Καθώς το έκανε αυτό, το διμεταλλικό ελατήριο ήρθε τελικά σε επαφή με έναν άλλο ακροδέκτη, ολοκληρώνοντας ένα κύκλωμα και στέλνοντας ρεύμα στα φώτα φλας. Αυτό το διμεταλλικό ελατήριο που λυγίζει καθώς θερμαίνεται και ψύχεται για να αγγίξει τις δύο διαφορετικές επαφές δημιούργησε τον θόρυβο κρότου.
Ωστόσο, τα αυτοκίνητα σήμερα, με τους ενσωματωμένους υπολογιστές που στέλνουν τα απαιτούμενα σήματα, προσομοιώνουν κυρίως τον ήχο κλικ μέσω των ηχείων, συνήθως ανάλογα με ένα ρελέ κάτω από το ταμπλό.
Η δεκαετία του 1950: το ντεμπούτο της αλλαγής ταχυτήτων στήλης και του υδραυλικού τιμονιού
1951: Η κολόνα αλλαγής ταχυτήτων κάνει το ντεμπούτο της
Στη δεκαετία του 1950, το τιμόνι έγινε ακόμη περισσότερο μια κεντρική διεπαφή μεταξύ αυτοκινήτου και οδηγού – ως κέντρο ελέγχου για νέες λειτουργίες άνεσης και μεγαλύτερης ασφάλειας. Το 1951, η Mercedes-Benz εισήγαγε μια αλλαγή ταχυτήτων στην κολόνα του τιμονιού στο 300 «Adenauer-Mercedes» (W 186) και στο 220 (W 187), που οδήγησε σε βελτίωση της άνεσης για τον οδηγό και τον συνοδηγό. Κι αυτό γιατί εκείνη την εποχή, τα μπροστινά καθίσματα αποτελούνταν συνήθως από έναν συνεχή πάγκο που μπορούσε να φιλοξενήσει έως και δύο συνοδηγούς.
Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο μοχλός αλλαγής ταχυτήτων στην κολόνα του τιμονιού παρέμενε μια ευρέως διαδεδομένη μέθοδος λειτουργίας του κιβωτίου ταχυτήτων. Στη Mercedes-Benz, επέστρεψε το 2005 με τον αυτόματο επιλογέα Direct Select, ο οποίος απελευθέρωσε την κεντρική κονσόλα για άλλους σκοπούς. Μια άλλη λειτουργία του τιμονιού προστέθηκε το 1955 με μοχλό για το φλας των προβολέων. Το ίδιο το τιμόνι, ωστόσο, ήταν συχνά εξαντλητικό στη λειτουργία, παρά τη μεγάλη αναλογία του τιμονιού και την προεξέχουσα διάμετρο του τιμονιού. Για το λόγο αυτό, η Mercedes-Benz εισήγαγε το υδραυλικό τιμόνι το 1958 στο 300 saloon.
Δεκαετία του 1960: μειωμένος κίνδυνος τραυματισμού χάρη στο τιμόνι ασφαλείας
1959: Τιμόνι με πλάκα κρούσης και μοχλό για φλας και φλας προβολέων
Το 1959, η Mercedes-Benz έφερε επανάσταση στη μηχανική αυτοκινήτων, ιδιαίτερα όσον αφορά την προστασία από ατυχήματα, με το «Fintail» (W 111). Αυτό το σαλόνι ήταν το πρώτο όχημα στον κόσμο που διέθετε μια ολοκληρωμένη φιλοσοφία ασφαλείας που αποτελείται από ένα σταθερό κελί επιβατών, ζώνες τσαλακώματος, ένα νέο τιμόνι ασφαλείας με μεγάλη, παραμορφώσιμη (άρα απορρόφηση κρούσεων) πλάκα διαφράγματος που μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμού στην περίπτωση μιας σύγκρουσης, και μια διαιρεμένη κολόνα τιμονιού που μετατοπίστηκε προς τα πίσω. Αυτό κατέστησε δυνατή την αποφυγή του λεγόμενου φαινομένου της λόγχης. Σε προηγούμενα οχήματα με άκαμπτη κολόνα τιμονιού, προκλήθηκαν σοβαροί τραυματισμοί από την ώθηση της κολόνας του τιμονιού προς τον οδηγό σε μετωπική σύγκρουση. Για να αυξήσει περαιτέρω την ασφάλεια, η Mercedes-Benz παρουσίασε ένα πατενταρισμένο σύστημα διεύθυνσης ασφαλείας με τηλεσκοπική κολόνα τιμονιού και αμορτισέρ,
Επιπλέον, ο πρώτος συνδυασμένος μοχλός έκανε το ντεμπούτο του το 1959 στο «Fintail» και το «Ponton». Ακολουθώντας το σύνθημα «δύο για ένα», ενσωμάτωσε τις λειτουργίες ενδείξεων και φλας προβολέων. Το 1963, ο μοχλός επεκτάθηκε και προστέθηκαν επίσης οι λειτουργίες του συστήματος υαλοκαθαριστήρων και πλυσίματος παρμπρίζ. Αυτό ήταν ένα άλλο πρωτοποριακό χαρακτηριστικό στα αυτοκίνητα Mercedes-Benz, καθώς οι υαλοκαθαριστήρες στα σύγχρονα αυτοκίνητα ενεργοποιούνταν με έναν διακόπτη έλξης στο επάνω μέρος του πίνακα οργάνων.
Δεκαετίες 1970 και 1980: όλα για την ασφάλεια
1971: Το τετράκτινο τιμόνι «ασφαλείας», με κουμπιά κόρνας στα πλάγια
Το τετράκτινο τιμόνι ασφαλείας που παρουσιάστηκε με το 350 SL Roadster το 1971, παρέχοντας ακόμη καλύτερη προστασία από κρούσεις χάρη σε μια φαρδιά επένδυση με αμορτισέρ. Οι ακτίνες διπλασιάστηκαν ως στηρίγματα για τη στεφάνη, απορροφώντας τις δυνάμεις σε περίπτωση σύγκρουσης και μεταδίδοντάς τις έτσι ώστε το χείλος του τιμονιού να μην σπάσει. Το δαχτυλίδι της κόρνας είχε ήδη περάσει την ημέρα του και τα κουμπιά για την κόρνα μεταφέρθηκαν πίσω στο κέντρο του τιμονιού.
1975: Το πρώτο cruise control
1975: Το Cruise control κάνει το ντεμπούτο της
Τον Δεκέμβριο του 1975, η Mercedes-Benz 450 SEL 6.9 ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα που εξοπλίστηκαν με σύστημα cruise control στάνταρ. Το πρώτο στον κόσμο σύστημα ελέγχου προσέγγισης Distronic που υποστηρίζεται από ραντάρ, το οποίο διατηρεί σταθερή απόσταση από το προπορευόμενο όχημα, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του το 1998, επίσης στην S-Class (σειρά 220).
1981: Ο πρώτος αερόσακος
1981 – Ο αερόσακος έρχεται στην Daimler AG
Μια άλλη αποφασιστική αλλαγή στη σχεδίαση του τιμονιού ήρθε το 1981 με την εισαγωγή του πρώτου αερόσακου οδηγού στην S-Class (σειρά 126). Πίσω από την προεξέχουσα πλάκα διαφράγματος κρυβόταν ένα νέο σύστημα συγκράτησης, το οποίο προσέφερε ένα πρότυπο ασφαλείας που δεν είχε επιτευχθεί ποτέ πριν σε περίπτωση σύγκρουσης. Ωστόσο, οι πρώτοι αερόσακοι ήταν ογκώδεις, επομένως η πλάκα διαφράγματος έπρεπε να είναι αρκετά μεγάλη. Αλλά καθώς η τεχνολογία αναπτύχθηκε, κατέστη δυνατή η αναδίπλωση του αερόσακου κενού σε όλο και μικρότερα μεγέθη, επιτρέποντας μια πιο αισθητικά ευχάριστη σχεδιαστική λύση.
Το 1992, ο αερόσακος οδηγού έγινε βασικός εξοπλισμός σε όλα τα μοντέλα επιβατικών αυτοκινήτων Mercedes-Benz. Ακολούθησε ο αερόσακος συνοδηγού το 1994. Ο αερόσακος φουσκώνει σε διάμετρο 720 mm και όγκο 64 λίτρων μέσα σε 30 χιλιοστά του δευτερολέπτου κατά την πρόσκρουση.
«Σήμερα έχουμε τον πιο συμπαγή αερόσακο στην αγορά», λέει ο Marcus Fiege, επικεφαλής, ανάπτυξη τιμονιού, Mercedes-Benz.
1998: Το πρώτο τιμόνι πολλαπλών λειτουργιών
1998: Το τιμόνι πολλαπλών λειτουργιών. Επίσης, εμφανίζονται συσκευές ήχου, το τηλέφωνο αυτοκινήτου και η πλοήγηση
Μια άλλη τεχνική επανάσταση προστέθηκε το 1998 με τη μορφή του τιμονιού πολλαπλών λειτουργιών και το ντεμπούτο του συστήματος COMAND (Cockpit Management and Data) στη σειρά μοντέλων S-Class. Δεν ήταν μόνο το πλήθος των λειτουργιών του οχήματος, αλλά και η πρόοδος νέων συσκευών για πληροφορίες, πλοήγηση και ψυχαγωγία που απαιτούσαν επανεξέταση της λειτουργίας του οχήματος και της ιδέας της οθόνης του.
Με ένα νέο, τυπικό τιμόνι πολλαπλών λειτουργιών, ο οδηγός είχε όλες τις σημαντικές πληροφορίες, όπως το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, το τηλέφωνο αυτοκινήτου και μια οθόνη στη μέση του ταμπλό οργάνων με έως και οκτώ κύρια μενού, διαθέσιμα με το πάτημα ενός αντίχειρα.
2005: Επαναφορά της αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι
2005: Direct Select Gearshift
Το 2005 έγινε το ντεμπούτο των τότε νέων μοντέλων της M-Class και της S-Class με επανασχεδιασμένα πιλοτήρια: ο αυτόματος επιλογέας μετακινήθηκε από την κεντρική κονσόλα στην κολόνα του τιμονιού. Η νέα αλλαγή ταχυτήτων Direct Select, όπως είχε αρχικά προβλεφθεί, δημιούργησε χώρο μεταξύ του οδηγού και του συνοδηγού και διευκόλυνε ακόμη περισσότερο τη λειτουργία.
Πρόσθετα κουμπιά αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι επέτρεψαν τη χειροκίνητη προεπιλογή των επτά ταχυτήτων. Από το 2008, το SL Roadster ήταν διαθέσιμο με το σπορ κιβώτιο ταχυτήτων 7G-Tronic με χειριστήρια αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι.
Από πολυγωνικό σε γεωμετρικό, στρογγυλό σχήμα με ρέουσες ακτίνες
Τέλη δεκαετίας του 2000: Τα σχέδια κινήθηκαν προς τα σχήματα ρέουσας ακτίνας
Με τις νέες λειτουργίες, όλο και περισσότερα καλώδια, πλακέτες κυκλωμάτων και αισθητήρες βρίσκονταν στο τιμόνι. Για να χωρέσουν αυτά και τον αερόσακο, τα τιμόνια στη δεκαετία του 2000 έγιναν μάλλον ογκώδη.
Με την πάροδο του χρόνου όμως ο σχεδιασμός γινόταν όλο και πιο εκλεπτυσμένος. Από τα αρχικά πολυγωνικά σχήματα αναπτύχθηκαν γεωμετρικά σχήματα με κύκλο στη μέση και ρέουσες ακτίνες.
2016: Τα πρώτα κουμπιά αφής στην E-Class
2016: Κουμπιά αφής Daimler AG – Global Communications Mercedes-Benz Cars
Η E-Class του 2016 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο στον κόσμο που διέθετε κουμπιά ευαίσθητα στην αφή στο τιμόνι. Επιτρέπουν τον έλεγχο ολόκληρου του συστήματος infotainment με το δάχτυλο – χωρίς να χρειάζεται να βγάλετε τα χέρια σας από το τιμόνι. Αυτό επιτρέπει στον οδηγό να ελέγχει όλες τις λειτουργίες του συστήματος infotainment εύκολα και διαισθητικά, και όπως η οθόνη του smartphone σας, το πάτημα των κουμπιών ελέγχου αφής ενεργοποιεί την επιλεγμένη λειτουργία με κινήσεις ολίσθησης. Άλλα τέσσερα κουμπιά ανά πίνακα διακόπτη φρόντισαν για γνωστές λειτουργίες, όπως έλεγχος έντασης ήχου και έλεγχος τηλεφώνου.
2020: Το χωρητικό τιμόνι στη νέα E-Class
2020: Χωρητικό τιμόνι
Η νέα γενιά τιμονιών με χωρητική ανίχνευση hands-off θα λανσαριστεί σύντομα στην E-Class, με ένα στρώμα αισθητήρα δύο ζωνών που βρίσκεται στο χείλος του τιμονιού.
Τα ευαίσθητα στην αφή κουμπιά που είναι ενσωματωμένα στις ακτίνες του τιμονιού λειτουργούν τώρα και χωρητικά, μειώνοντας στο ελάχιστο τις μηχανικές επιφάνειες λειτουργίας. Οι πίνακες ελέγχου χωρίς ραφή, οι οποίοι χωρίζονται σε πολλές λειτουργικές περιοχές, είναι ενσωματωμένοι στο ίδιο επίπεδο με τις ακτίνες.
Όπως και με ένα smartphone, οι πινελιές καταγράφονται και αξιολογούνται μέσω της τεχνολογίας χωρητικού αισθητήρα, που επιτρέπει τη διαισθητική λειτουργία μέσω χειρονομιών ολίσθησης και πατήματος οικείων συμβόλων. Τα υλικά υψηλής ποιότητας έχουν επιλεγεί με τέτοιο τρόπο ώστε η λειτουργία να είναι δυνατή ακόμη και σε εσωτερικό που θερμαίνεται από το φως του ήλιου.
Τέλειες αναλογίες
Το τιμόνι της Mercedes-Benz διατίθεται σε τρεις εκδόσεις: Sport, Luxury και Supersport.
«Είναι το πιο όμορφο τιμόνι που κατασκευάσαμε ποτέ», λέει ο Hans-Peter Wunderlich, προσθέτοντας, «οι αναλογίες του αερόσακου, των ακτίνων και της ζάντας είναι απόλυτα αρμονικές. Ο αερόσακος δεν είναι κρυμμένος, αλλά σκηνοθετημένος ως μια κολακευτική σφαίρα».
Στην έκδοση “Luxury”, οι ακτίνες σχηματίζουν ένα δισκοπότηρο εμπνευσμένο από κομψά λουλούδια Κάλλας σε μαύρο πάνελ εμφάνιση, στο οποίο επιπλέει η κεντρική σφαίρα.
Στην έκδοση «Supersport», συγκρατείται από δύο διώροφα ακτίνες σε μαύρο σχέδιο πάνελ, που θυμίζει τα παξιμάδια των φτερών των τροχών των σπορ αυτοκινήτων. Έτσι, τα τιμόνια παρουσιάζουν υψηλή τεχνολογία, συνδυάζοντας τεχνολογία αιχμής με την ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού της Mercedes.
Το μέγεθος του τιμονιού έχει παραμείνει το ίδιο σε σύγκριση με την προηγούμενη γενιά. Η Mercedes-Benz έχει αναπτύξει σταθερά μεγέθη για τιμόνια. Ο μέσος όρος του τιμονιού είναι 370mm (Supersport) έως 380mm (Luxury), ανάλογα με την έκδοση. Η στεφάνη του τιμονιού έχει πλάτος 29 mm και βάθος 42 έως 44 mm.
«Η στεφάνη του τιμονιού είναι ο μυστικός βασιλιάς ενός τιμονιού. Το γεωμετρικό του σχέδιο είναι μια επιστήμη από μόνη της που δεν μπορεί να βρεθεί σε κανένα σχολικό βιβλίο. Το στεφάνι πρέπει να εφαρμόζει άνετα στο χέρι. Αν είναι ένα χιλιοστό πάρα πολύ, αισθάνεται δυσάρεστα διογκωμένο. Αν είναι ένα χιλιοστό πολύ λίγο, αισθάνεται σαν να πεινάει. Και αυτή η εντύπωση θολώνει τη συνολική αίσθηση του αυτοκινήτου», λέει ο Wunderlich.
